Dying Light review

bestek

Beschikbare formaten: Pc, Xbox One, PS4

Het is niet onredelijk om te zeggen dat zombies enkele van de meest overbelaste versies zijn van modern gamen - we vechten ze al jaren af ​​in een veelheid aan genres en het begon een beetje muf te worden. Verbazingwekkend genoeg is het gevallen bij ontwikkelaar Techland, wiens eerdere inspanningen Dead Island en zijn uitbreiding - alleen Dead Island: Riptide op zijn best uitgesproken gemiddeld waren, om een ​​nieuwe draai te geven aan de ondode formule.

Op het eerste gezicht zou Dying Light weinig meer moeten zijn dan een revolutie van Dead Island; beide zijn avonturen voor de eerste persoon op een exotische locatie, die momenteel wordt belegerd door de levende doden. Beide leggen een zware nadruk op melee-gevechten en beide kunnen samen met drie vrienden worden aangepakt. Het klopt dat de onderdrukte sloppenwijken van de Turkse stad Harran niet zo pittoresk zijn als de stranden van Papoea-Nieuw-Guinea van Dead Island, maar een nieuwe dag / nacht-cyclus en een acrobatische parkour-beweging transformeren de ervaring.

Hoofdpersoon Kyle Crane is een soort free-running expert, in staat om bijna alles te beklimmen, over muren te springen en over daken te springen om de langzaam bewegende zombies in de straten beneden te vermijden. Beweging voelt niet zo natuurlijk of vloeiend aan als Mirror's Edge, waarbij Crane zich over grote obstakels sleept in plaats van ze op een gracieuze manier te schalen, maar het is voldoende om de talloze optionele doelen op te vrolijken en zoektochten op de kaart op te vangen. Het wordt nogal druk, maar bereikt zelden Ubisoft-achtige niveaus van rommel.

Voorraden sparen, burgers redden en luchtlandingen pakken voor je mede-overlevenden voordat bandieten ze als eerste kunnen stelen is een makkie als je vijanden niet omhoog kunnen klimmen om je te vangen, maar als de zon ondergaat, wordt het een stuk gevaarlijker om alleen buiten te zijn. Dodelijke vluchtige zombies stalken door de straten; hun verhoogde kracht en snelheid waarmee ze je naar achterliggende richels en gebouwen kunnen jagen die voorheen veilig waren, dus het wordt gezien als een wanhopige race naar de veiligheid van een overlevingspost voor overlevenden.

Er is een goede reden om het risico te nemen en te voorkomen dat je wordt gespot, omdat alle ervaringspunten verdiend 's nachts verdubbeld zijn. Dit helpt je Crane's parkour, overleving en gevechtskrachten veel sneller te verbeteren dan door alleen het daglicht te spelen, waardoor je de vaardigheden hebt om enkele van de krachtigere wapens van het spel te gebruiken.

Er is slechts een kleine selectie van wapens verspreid over Harran, en het gebruik van deze wapens vestigt meteen de aandacht op je locatie. Virale zombies, verwant aan de 28 dagen later "runner" -style undead, zullen over enkele seconden op je af komen en zijn veel gevaarlijker dan gewone scheermesjes. Ze kunnen kleine obstakels beklimmen, je achtervolgen over de kaart en je aanvallen ontwijken, dus het is de moeite waard om vuurwapens te bewaren voor noodgevallen om onopgemerkt te blijven.

In plaats daarvan moet je vertrouwen op een reeks geïmproviseerde melee-wapens om te veel aandacht te trekken. Met elke zombieaanval die veel schade aanricht, brengt elke zeer nabije ontmoeting - of het nu een vluchtige of gewoon een menigte van reguliere zombies is - een risico met zich mee. Kraan heeft misschien een gemene zwaaiende arm, maar alle wapens breken uiteindelijk na te veel gebruik; draag er op het verkeerde moment genoeg op en je wordt snel overspoeld door aanvallers. gevechten voelen visceraal aan, met zombies die op realistische wijze uit je schommels terugdeinzen - vooral wanneer je meer schadelijke krachtaanvallen en contextafhankelijke afwerkbewegingen ontgrendelt.

Je kunt je items upgraden met aanpassingen en elementaire effecten om meer schade aan te richten en ze een beperkt aantal keren repareren voordat ze onvermijdelijk kapot gaan, maar je zult constant op zoek zijn naar vervangingsuitrusting. Het is deze behoefte om je inventaris opnieuw aan te vullen en je terug te dringen in de gevarenzone, waarbij elke reis gelijke hoeveelheden gevaar en opwinding met zich meebrengt.

Het is een schande dat het verhaal van Dying Light niet overeenkomt met de hoogtepunten van deze willekeurige ontmoetingen en ervaringen. Crane's missie om een ​​dossier van een plaatselijke krijgsheer te bevrijden die een remedie kan bieden tegen de uitbraak is geheel onbevredigend; zijn bazen willen het dossier koste wat het kost, zelfs als het erop neerkomt dat burgers worden opgeofferd, maar je krijgt nooit de mogelijkheid om de dubieuze morele beslissingen te weigeren die hij gedwongen is te maken. De ondersteunende cast van overlevenden is ook erg clichématig, met een onverklaarbare reeks accenten voor een stad voor de kust van Turkije.

Dit zou kunnen worden vergeven als de missies van het hoofdverhaal op zijn minst wat afwisseling hadden, maar voor het grootste deel volgen ze allemaal een lineaire structuur. Hoewel Crane's vaardigheden verbeteren en uitbreiden terwijl je speelt, zijn missies zelden weg van eenvoudige ophaalopdrachten, vaak met een gevecht of een klim naar de top van een relaistoren die aan het eind op je wacht. Sommige missies kunnen alleen 's nachts worden gemaakt, wat de spanning vergroot, maar je hoeft zelden je tactieken aan te passen om ze te voltooien.

De reddende genade is hoe Stervend Licht voortdurend nieuwe vijanden in de mix gooit terwijl je vaardigheden verbeteren, wat betekent dat je je nooit helemaal veilig voelt. Zodra je sterk genoeg bent om een ​​groep zombies te verslaan, verschijnen er nieuwe geïnfecteerden die exploderen wanneer je in de buurt komt, of blijven achter en vallen je aan met globs van vliegende zuur verschijnen. Deze constant evoluerende gameplay zorgt ervoor dat er altijd iets nieuws op je wacht, zelfs nadat je alle straatjes en steegjes van Harran hebt leren kennen.

Het helpt ook dat Harran er overdag prachtig uitziet; de nieuwste versie van de Chrome-engine van Techland heeft een verbluffend verlichtingsmodel, waarbij goddelijke stralen door bomen en wolken schijnen die overtuigend door de lucht bewegen. De stad kan het grootste deel van de tijd in het zonlicht baden, maar het kan ook in het donker indruk maken, zoals bliksem uw omgeving verlicht wanneer een hevige regenbui binnenstroomt. Helaas hebben speler- en zombie-modellen niet hetzelfde glansniveau, maar Dying Light is nog steeds veeleisend genoeg om middelgrote videokaarten bij 1080p te belasten.

Gooi de nu verplichte smartphone-companion-app erin, die items ontgrendelt die je in het hoofdspel kunt gebruiken, en de asymmetrische multiplayermodus 'Be the Zombie', waarmee je de games van andere spelers kunt binnenvallen als een vluchtige zombie compleet met sprongen die hele gebouwen kunnen overspelen en longrange aanvallen op lange afstanden, en er is meer dan 50 uur aan gameplay hier.

Dying Light is op zijn best wanneer je van de lineaire verhaallijn afdaalt en op zoek bent naar je eigen avonturen. Omsingeld worden door een groep zombies terwijl je probeert een vervallen safehouse te bevrijden, alleen gewapend met wat vuurwerk om je aanvallers af te leiden, of van auto naar auto te kruisen om een ​​viaduct over te steken dat bezaaid is met de ondoden, is geweldig leuk. Dit gebrek aan structuur zal niet iedereen aanspreken, maar als je op zoek bent naar een nieuwe kijk op het vermoeide zombie-genre, is het een welkome afwisseling van de norm.

GEGEVENS
Beschikbare formaten	PC, Xbox One, PS4
OS-ondersteuning	Windows 7, Windows 8.1 64-bit
Minimale CPU	3,3 GHz dual-core Intel, 3,5 GHz quad-core AMD
Minimale GPU	AMD Radeon HD 6870, Nvidia GeForce GTX 560
Minimaal RAM	4GB
Ruimte op de harde schijf	40GB
Details	www.dyinglightgame.com
Productcode	PCDY10