Nikon Coolpix P900 test: de camera die allemaal inzoomt

De Nikon P900 werd voor het eerst aangekondigd in 2015, maar heeft nog steeds de titel van het langste zoombereik van een consumentencamera. Inderdaad, het 83x-zoombereik is gelijk aan 24-2.000 mm op een full-frame camera, zodat het zich kan uitstrekken van groothoek-vergezichten tot foto's van de maan die het hele beeld vult.

Dat klinkt opmerkelijk en dat is omdat het is. Maar hoe goed presteert de camera in de echte wereld en is het de moeite waard om er in 2019 £ 480 aan uit te geven? Om te zien hoe de Coolpix zich verhoudt tot zijn naaste rivalen, scrollt u naar beneden en leest u verder.

Nikon Coolpix P900 test: wat u moet weten

Die zoom is natuurlijk de kop, maar wat biedt de Nikon Coolpix P900 daarnaast nog? In wezen is de P900 een zogenaamde "bridgecamera" in de branche, omdat deze zich tussen traditionele compactcamera's en spiegelreflexcamera's bevindt.

Net als bij andere bridgecamera's heeft deze een grote zoomlens, de grootste in dit geval, en hoewel hij de vorm heeft van een spiegelreflexcamera, heeft deze slechts een kleine 1 / 2.3 inch beeldsensor. Dat is hetzelfde formaat als goedkope compacte camera's en moderne smartphones.

Andere belangrijke specificaties zijn de mogelijkheid om 16-megapixel-foto's en 1080p-video's te maken, en de camera heeft ook een 3-in-stuk scherm aan de achterzijde. Het is ook gebouwd met Wi-Fi en NFC voor het snel overzetten van foto's naar je telefoon onderweg en GPS, zodat al je foto's geotagt zijn.

Nikon Coolpix P900 test: prijs en concurrentie

Die enorme zoomlens zorgt ervoor dat de P900 alleen staat op de markt van bridgecamera's. Niets anders lijkt er helemaal op; Niets komt zelfs in de buurt, in feite. Het is echter vermeldenswaard dat voor £ 449 inc BTW het vrij prijzig is voor dit type camera.

De Nikon Coolpix B500 is bijvoorbeeld minder dan de helft van de prijs van £ 219, maar produceert nog steeds perfect acceptabele snaps en biedt een bruikbaar zoombereik van 40x. De, ondertussen, kost £ 120 minder maar biedt toch bijna even monsterlijke een zoomlens als de P900 op 60x.

Nikon COOLPIX P900 digitale camera - zwart (16.0 MP CMOS-sensor, 83x zoom) 3-inch LCD-scherm

£469.00

Nikon Coolpix P900 review: Hoe hebben ze het zo groot gemaakt?

Recordbrekende specificaties produceren echter niet altijd een goed afgeronde camera. Dus werd deze camera bedacht door Nikon R & D engineering excellence, of een vraag van de marketingafdeling om een ​​enorme zoomfactor te produceren, ongeacht de kwaliteit?

Twee dingen bepalen het effectieve zoombereik van een camera: de lens en de sensor waarop het licht scherpstelt. De P900 gebruikt een kleine 1 / 2.3in-sensor, dezelfde als die wordt gevonden in goedkope compactcamera's. Op die manier kunnen de lensafmetingen ook worden verkleind. De lens heeft eigenlijk een brandpuntsafstand van 4,3-357 mm, maar omdat het licht focust op een veel kleiner gebied, gedraagt ​​het zich als een 24 - 2000 mm-lens op een full-frame camera.

Dat is handig, want het houdt de grootte laag - op een full-frame camera zou een echte 2000 mm-lens ongeveer zo groot zijn als een kleine auto. Het stelt echter ook hoge eisen aan de kwaliteit van de optica. Scherpe focus bereiken over het enorme 83x-zoombereik kan niet eenvoudig zijn.

Nikon Coolpix P900 review: ontwerp en lay-out

Het is echter nog steeds een omvangrijk glas en de P900 is als geheel groter en zwaarder dan de meeste consumentenreflexcamera's. Het bevat een aantal handige functies, zoals een gearticuleerd scherm, ingebouwde Wi-Fi en GPS, maar de hoogwaardige functies drogen snel uit. Er is geen RAW-ondersteuning en geen hotshoe voor flashguns en andere accessoires.

De elektronische zoeker heeft een redelijke resolutie van 921.000 pixels, maar het beeld is vrij klein en de niet-substantiële surround blokkeert zonlicht niet voldoende. Ik moest met mijn linkerhand mijn hoofd in de gaten houden terwijl ik de camera met mijn rechterhand vasthield. De stevige handgreep betekent bediening met één hand is comfortabel, maar het is niet ideaal om de camera stil te houden - een bijzonder belangrijke zorg voor telefoto-opnamen.

Er is een redelijk aantal knoppen, maar deze zijn niet toegewezen aan de functies die u zou verwachten. Er zijn knoppen voor zelfontspanner en Wi-Fi, maar geen continue modus, ISO-snelheid of witbalans. Een aanpasbare Fn-knop verschijnt bovenaan en kan worden toegewezen aan een van de negen functies, maar dit is niet genoeg voor een camera die je zou willen gebruiken om bewegende onderwerpen vast te leggen, zoals dieren in het wild en sport.

Er is echter één knop die zeer welkom is. Hij bevindt zich op de lenscilinder, naast een van de twee zoomregelaars (de andere bevindt zich rond de ontspanknop). Deze knop zoomt even uit om u te helpen uw onderwerp te lokaliseren en in te kaderen. Laat de knop los en de lens zoomt weer in. Dit is vooral handig bij het fotograferen met de hand aan het lange einde van de zoomlens; je kunt iemands hoofd en schouders op 50 meter afstand inlijsten, maar de kleinste beweging van de camera betekent dat het onderwerp uit het frame gaat rollen.

De stabilisatie van de camera wordt gebruikt bij het inkaderen van opnamen om compositie te helpen, maar terwijl het de trillingen vermindert, is het onvermijdelijk lastig voor de camera om onderscheid te maken tussen onbedoeld schudden en opzettelijke maar lichte beweging om de foto te maken. Dientengevolge bleek het moeilijk om onderwerpen met 2.000 mm te kadreren, en dat was alleen voor statische onderwerpen. Het volgen van bewegende onderwerpen op 2000mm of zelfs 1000mm was volledig uitgesloten.

Nikon Coolpix P900 review: ergonomie en prestaties

Verschillende andere aspecten van de werking van de P900 bleken frustrerend. Er is een oogniveausensor om automatisch tussen de zoeker en het LCD-scherm te schakelen, maar automatisch schakelen wordt onderbroken als de knop voor tijdelijk uitzoomen wordt ingedrukt. Ik werd hier vaak door betrapt terwijl ik probeerde een onderwerp op afstand te lokaliseren, eerst met mijn ogen en vervolgens met de zoeker van de camera met behulp van die knop.

De continue snelheid van 6,5 fps is op zich al behoorlijk genoeg, maar deze duurt slechts zeven frames, waarna de camera zes seconden onbruikbaar wordt terwijl deze opnamen worden opgeslagen. Autofocusprestaties zijn redelijk, meestal duurt het ongeveer 0,3 seconden tussen het indrukken van de ontspanknop en het nemen van een foto. Bij het bekijken van opnames ontdekte ik echter dat het vaak niet was gericht op het deel van het beeld waar ik op had gehoopt.

De Auto ISO-modus gedroeg zich ook behoorlijk vreemd. Standaard vermeed het het gebruik van ISO-snelheden boven 800 en gebruikte in plaats daarvan sluitertijden zo langzaam als een seconde. Binnenopnamen op 1 / 8sec, ISO 450 betekent wazig bewegende onderwerpen. Er is een optie om de Auto ISO-modus aan te passen door de minimale sluitersnelheid in te stellen. Als je dit instelt op 1 / 30sec, zou de ISO-snelheid stijgen tot 1600 voordat de sluitertijd daalde tot onder de 1 / 30sec, wat goed werkte voor foto's binnenshuis.

Toen ik de camera de volgende keer buiten opnam om tele-opnames te maken, fotografeerde de P900 met 1 / 50sec, ISO 100. Dit leidde tot hopeloos wazige opnamen vanwege de toegenomen cameratrilling bij telefoto-instellingen. Door terug te keren naar de standaard Auto ISO-modus duwde de sluiter en ISO-snelheden terug naar een verstandigere 1 / 200sec en ISO 400.

Het resultaat is hier dat je het beste kunt fotograferen in de sluiterprioriteitsmodus en de instellingen handmatig kunt aanpassen om wazige opnames te voorkomen. Sommige mensen geven er de voorkeur aan dit te doen, maar het zou geen vereiste moeten zijn.